Paaltjesroute Gasselterdennen
Waar ik voor de Natte Neuzenroute de gele pijltjes moest volgen, switch ik nu over naar de witte variant. Het begin van de route loopt enkele meters gelijk op maar waar je bij de Natte Neuzenroute rechtdoor moet na de start, sla je voor de Gasselterdennen route linksaf en loop je een stuk parallel aan het water. Omdat ik bang ben dat de route niet langs het azuurblauwe water van het Gasselterveld gaat, wijk ik even van de route af om vlug een blik te werpen op de recreatieplas. Het is al druk met zwemmers en zonaanbidders, hopelijk vind ik straks nog een plekje voor mijn handdoek. Ik kijk nu al uit naar een verfrissende duik want poeh, het is warm! Gelukkig beschermd het dichte bladerdak mij tegen de grootste warmte. Waar ik eerst nog over een medium breed bospad loop, word ik door de bewegwijzering een smal pad ingestuurd. Heuveltjes! Door de felle zon is het onmogelijk de heuveltjes op de foto te krijgen en dus moeten jullie mij maar geloven dat er kleine hoogteverschillen te vinden zijn in deze route.
Wandelen rondom het Gasselterveld
Voor de bergwandelaars onder ons zijn deze door mij genoemde ‘heuveltjes’ een lachtertje. Dat weet ik, maar toch werd ik er blij van. Evenals de kleine witte bloemetjes die zich verzameld hadden op een klein, open plek in het bos. Met een beetje fantasie (oké heel veel) waan je je bijna in The Sound of Music. Maar in plaats van een open Alpenweide wandel ik verder het bos in en kom ik terecht op een andere filmset. De set van Jurrasic Park welteverstaan. Wauw, wat een varens en wat zijn ze hoog! Ik raak echt betoverd door het slingerende pad dwars door de varens en de hoge dennenbomen. Als ik een boomstam naast het pad tegenkom besluit ik er even te gaan zitten en rustig om mij heen te kijken. Zo idyllisch als dit klinkt, zo idyllisch was het ook bijna, ware het niet dat de muggen hun kans roken. Mijn anti-muggenspray werkte toch wat minder goed dan dat ik dacht. Echt lang bleef ik dus niet zitten maar wel lang genoeg om een specht van boom naar boom te zien vliegen. Het blijven ook echt prachtige vogels. Langzaam zeg ik het prachtige decor gedag maar dan wacht het laatste meesterstuk op mij. Het Gasselterveld.
Genieten van het Gasselterveld
Het azuurblauwe water schittert door de groene bladeren heen. Waar ik in het begin nog bang was niks mee te krijgen van dit prachtige water, loop ik er nu recht op af. Hoera! De route loopt nu gelijk op met de blauwe paaltjesroute van het Gasselterveld en dit is dan ook het ideale punt om de routes aan elkaar te knopen. Zonaanbidders op slippers en met grote boodschappentassen lopen mij tegemoet en kijken mij enigszins met een schuin oog aan. Het contrast kan bijna niet groter, ik met mijn dikke wandelschoenen waar de sokken bovenuit steken en zij op hun blote voeten op slippers. Toch denk ik dat ik het beter voor elkaar heb hier in het ietwat mulle witte zand en even later over de met dennennaalden bezaaide bospaadjes. Deze kant van de plas is officieel geen zwemwater in verband met verdrinkingsgevaar, toch weerhoudt het mensen er niet van hier hun handdoekje neer te leggen in een van de inhammen en zo een privé plekje te claimen. Ik zie dat alle inhammetjes zo goed als vol liggen en dus rest er niks anders op om mijn eigen handdoek straks op het grotere strand neer te leggen. Eenmaal bij de auto ruil ik mijn wandelschoenen om voor slippers, mijn wandeltas voor de boodschappentas met handdoek en leg de laatste meters af richting het strand. Wat een afsluiting van een wandelochtend.