Paaltjesroute Leda
Het schildje op de paaltjes is toch wel een van de mooiste die ik tot nu toe ben tegen gekomen. Een kleurrijke illustratie van een man met rugzak met het silhouet van de Dwingeler Siepelkerk op de achtergrond. Het wist meteen mijn aandacht te trekken toen ik eerder die dag een wandeling maakte om de omgeving van mijn tent te ontdekken en dit paaltje tegen kwam. Een snelle zoektocht op internet leerde mij dat de wandelroute om en nabij de 4 kilometer lang was, perfect voor een avondrondje. Met als hamvraag: maken mooie schildjes ook mooie wandelroutes?
Wandelen rondom Lhee
Het is toch eventjes zoeken hoe ik vanaf het natuurkampeerterrein Lheederzand deze paaltjesroute kan oppikken. Ik heb een globaal beeld in mijn hoofd, alleen als ik eenmaal in het bos sta slaat de twijfel toch eventjes toe. Eenmaal op een kruispunt aangekomen dwaal ik wat rond en blijk ik het schildje over het hoofd te hebben zien, hoe dan? Ik moet grinniken omdat ik het juist zo’n opvallend schildje vond. Ik volg een breed bospad en wordt dan dieper het bos ingestuurd over smallere paadjes en moet al snel even een tandje bijzetten om een kleine heuvel te beklimmen. Het hoogteverschil is voor Drentse begrippen al best fors te noemen en ik geniet van het uitzicht over het beukenbos. De herfst doet duidelijk zijn intrede, wie een beetje oplet ziet overal paddenstoelen tevoorschijn komen en de berkenbomen strooien al een beetje met hun confetti. Het smalle bospad moet ik weer inruilen voor een breed pad waar ik word opgewacht door een drietal honden met hun baasje. Twee blijven braaf bij hun baasje zitten, de derde blaft mij op een afstandje toe. “Hij doet niks hoor” zegt de vrouw maar als hij op mij af komt lopen, al blaffend kan ik het niet laten om mijn handen toch even in de zakken te steken. Ik passeer de vrouw en wandel ineens een tv serie binnen.
Nostalgie op deze paaltjesroute
Een oude man in een scootmobiel doet een belletje rinkelen, dit is de vader uit die tv serie ‘Typisch Dwingeloo’! Al snel zie ik het huis, of nouja, de eerlijkheid gebiede te zeggen, ik zie meer auto’s en zooi dan een huis, van tv. Wat leuk! Wie ook leuk zijn, zijn de twee schapen die mij aandachtig observeren als ik passeer. Ik krijg helemaal nostalgische gevoelens en als ik de brink van Lhee op loop is het plaatje compleet. Dit is een Drents dorp van weleer, leert ook het informatiebord dat naast de ‘Vertellegies” bank staat. Terwijl ik informatie over de geschiedenis van het dorp lees wordt mijn aandacht getrokken door een gefluit. Het is een boomklever die een holletje heeft in de boom naast mij. Voor ik mijn fototoestel erbij kan pakken is hij al in zijn holletje verdwenen, jammer. Het dorp Lhee wordt tegenwoordig overschaduwd door het nabijgelegen Dwingeloo. Als ik weer eens naar het treinstation van Beilen moest kwam ik wel eens met het Qbuzz busje door Lhee heen. Wat ik mij vooral herinner is het gestuiter over de keien en de vele bochten die de buschauffeur vaak veel te hard nam. Maar als ik er nu zo te voet doorheen wandel zie ik pas echt de schoonheid van dit dorp. Wauw, wat een boerderijen. Schotse hooglanders, gewone zwart witte koeien, paarden, kippen, iedereen lijkt wat kleinvee bij huis te hebben scharrelen. Waar zie je dit nog? Het plaatje is compleet als ik midden in de zonsondergang langs een uitgestrekt weiland loop en de zon fel in mijn ogen schijnt terwijl een meisje rustig haar pony borstelt. Even voelt het alsof ik in een andere tijd ben, waar ik straks de bospub in loop, een bier van de tap bestel en in gesprek raak met een andere voetreiziger.
Het Leda ommetje is een aanrader
Maar het is maandag en de bospub is dicht. Al was het open geweest, dan denk ik niet dat ik snel in gesprek was geraakt met een andere wandelaar. Want andere wandelaars ben ik nog niet tegen gekomen. Het is stil als ik het bos in loop en het contrast met de felle zon van daarnet kon niet groter zijn. Ik blijf het bijzonder vinden hoe snel mijn ogen moeite hebben om scherp te blijven zien zodra het donkerder wordt. Vooral als je bedenkt dat veel dieren geen moeite hebben in het donker. Maar voordat jullie denken dat ik in het pikkedonker door de bossen liep, dat viel wel mee. Maar ik merk het altijd al in de schemer, als ik juist extra alert wil zijn op wilde dieren, is het een boomstronk of toch een ree? Negen van de tien keer is het een boomstronk maar het zal maar een keer die ree zijn! Helaas kwam ik ze dit keer niet tegen, (wel vele boomstronken) maar toch genoot ik van de schemer in het bos. Voor ik het weet ben ik alweer in de buurt van de camping en wandel ik terug naar mijn tent. Content met de keuze voor deze paaltjesroute en concluderend dat in dit geval de mooie schildjes ook een mooie wandelroute maken.
