Wandelen over het wandelnetwerk Groningen
Thuis heb ik de website van het Routebureau Groningen grondig bestudeerd en viel mijn oog op dit dorpje net buiten de wijk Lewenborg. Met behulp van het wandelnetwerk Groningen flanste ik een wandeling in elkaar van om en nabij de 3.5 kilometer. Precies genoeg voor mijn hond Maeve, maar eens zien waar de wandeling ons zou brengen. Met enkele regendruppels op het raam rij ik door de Groningse wijk Lewenborg en draai de Noorddijkerweg op. Een waterig zonnetje wordt zichtbaar en opgelucht parkeer ik de auto bij de begraafplaats van Noorddijk. Regen is nog een reden dat ik weinig in de provincie van Groningen wandel, er zijn zo weinig mogelijkheden om te schuilen als je je eenmaal in het uitgestrekte, kale landschap bevind. Gelukkig voor mij is het A. alweer droog en B. bevinden zich er stukjes bos op de route, just in case. Ik lijn Maeve aan en ga op pad naar het eerste routepaaltje. Mijn route van vandaag volgt de volgende nummers:Â 99-80-38-83-99Â Niet zo ingewikkeld dus.
Wandelen door het Bevrijdingsbos
Meteen stuit ik op een informatiebord over het Bevrijdingsbos, het is aangeplant ter ere van de bevrijding van de stad Groningen door de Canadezen en tot op de dag van vandaag worden er nog herdenkingen gehouden en leeft er zo een stukje geschiedenis voort. Mijn route gaat niet door het Bevrijdingsbos maar mijn nieuwsgierigheid is wel gewekt, het komt vast door het woordje ‘bos’. Voor nu wandel ik over een smal verhard fietspad richting de open weilanden. Ik zie kans om Maeve even los te laten lopen en ze maakt er dankbaar gebruik van om heen en weer langs de slootrand te rennen. Als ik een hardloper in het vizier krijg roep ik haar bij mij en lijn haar weer aan. Mevrouw wil wel eens bananen in haar oren hebben, zeker als ze los is en ik heb geen zin in een hardloop debacle. Gelukkig besluit ze nu te luisteren en kan de hardloper netjes passeren en wandelen wij rustig verder. Het uitzicht is prachtig, het is iet wat heiig wat zorgt voor een mysterieus sfeertje. De molen in de verte doemt telkens weer op en ik hoop dat we er langs komen. Dan verdwijnt het pad even tussen manshoog riet en wandelen we een stukje omhoog, een ander fietspad op. Hmm, ik herken dit, is dit niet het fietspad dat richting Kardinge gaat? Het zijn de slanke, hoge bomen die mij dit idee geven en ik kan je alvast verklappen, ik had gelijk.
Natuurgebied Kardinge
Tot mijn vreugde lopen we inderdaad naar de molen, maar bekijk ik hem alsnog vanaf een afstandje. Er zijn mensen aan het werk en Maeve is zeer enthousiast, iets te. Dus wandelen we verder en kan ik even niet stoppen met foto’s te maken. De prachtige dikke boom is een waar plaatje, evenals de vele ganzen en eenden die over vliegen. Het is een drukte van jewelste in de lucht en ook Maeve kijkt vol interesse omhoog. Ik ben ondertussen aangekomen in het natuurgebied Kardinge, waar de hond aan de lijn moet, gelukkig vindt Maeve dit geen probleem en wandelt ze netjes mee. Misschien komt het omdat ze het wandelpad herkent, hier liep ik een keer eerder, toen ik van plan was de paaltjesroute door het Beijumerbos te volgen maar de paaltjes al kwijt raakte bij het begin. (Top route, sowieso gaat die in de herhaling, dat begrijp je.) Toen besloot ik maar zelf een rondje te maken en wandelde ik al door dit parkachtige landschap. Waar ik toen bij de grote weg rechtsaf sloeg, ga ik nu linksaf en verlaat ik het wandelnetwerk Groningen om via de Noorddijkerweg terug te lopen naar de parkeerplaats. Ideaal is anders want het is nog best een veel gebruikte weg, gelukkig worden de automobilisten door middel van borden gewaarschuwd voor wandelaars. En is er voor je als wandelaar genoeg berm om in uit te wijken.
Ommetje Noorddijk
Mijn zelfontworpen ommetje door Noorddijk was zeker niet verkeerd. Het waren vooral de weersomstandigheden die voor prachtige plaatjes zorgde en mij er weer aan herinnerde dat op mooie dagen het Groningse landschap echt wel wat heeft. Jammer alleen van de verharde wandelpaden, al was ik ook niet blij geweest na alle regen van de afgelopen dagen om door de natte klei te moeten sjokken. Het ommetje Noorddijk is zoals de naam al zegt, een prima ommetje om even je hoofd te luchten en je geen zorgen te hoeven maken over waar je je voeten neer zet. Gewoon, op het asfalt, zo blijft er genoeg tijd over om om je heen te kijken en te genieten.
