Wandelen rondom Norg
Als mensen aan mij vragen waar ik graag zou willen wonen, dan volgt er een lijstje van dorpen in het noorden van Drenthe waaronder Norg. In mijn hele leven ben ik er maar een paar keer geweest en eigenlijk kan ik mij het dorp niet eens zo heel goed herinneren. Maar Norg heeft indruk op mij gemaakt, tijd om te kijken of ik er echt zo graag zou willen wonen. De wandelroute die ik heb uitgezocht is van Natuurmonumenten en start op de parkeerplaats van het restaurant Norgerholt. Er staat een bord buiten dat de parkeerplaats alleen bedoeld is voor de bezoekers van het restaurant, maar het is maandagochtend, 9 uur en het restaurant is gesloten, ik verwacht geen hordes mensen die de parkeerplek zullen overstromen en dus gok ik het erop. Volgens de route moet ik de weg oversteken en het bos inlopen. Meteen valt alle stress van mij af, de regendruppels die op de bladeren vallen maken dat ik het liedje van Rob de Nijs, ‘ritme van de regen’ in mijn hoofd krijg. De eerste paddenstoelen vangen mijn blik en de telefooncamera wordt erbij gepakt. Het zal kenmerkend zijn voor deze wandeling op maandagochtend 16 september, de intrede van de herfst.
Door het Norgerholt
De route loopt een stuk door het Norgerholt, wat drents is voor ‘het bos van Norg’ maar al snel loop je tussen uitgestrekte akkers. Waar in september weinig meer opstaat, maar je des te meer zicht geeft voor de roofvogels die Norg rijk is. Sierlijk vliegt er een enorme uil over de akkers en hoor ik een buizerd in de verte krijsen, de kraaien jagen de spreeuwen op en ik verwonder mij over een kleine groep zonnebloemen die parmantig midden in een akker staan. Gelukkig leidt de route mij snel weer terug het bos in, langs een heleboel meer paddenstoelen en gevallen bladeren. Het is rustig in het bos maar niet stil. Het geluid van verkeer is overal hoorbaar, wat mij enigszins irriteert. Dit had ik niet verwacht van de bossen van Norg, of ik was er gewoon niet diep genoeg in of dit is wat de 21ste eeuw als consequentie heeft.
De tweede helft van de route is ronduit saai, lange rechte stukken door een dor en kaal landschap. Het is echt even doorbijten en gewoon doorlopen, hopen op nog een stuk bos, maar dat zit er helaas bij deze route niet in. Het is nog even goed opletten op het eind, omdat er een paaltje mist en ik er toch echt even de online routebeschrijving bij moet pakken. Maar al snel komt de parkeerplaats weer in zicht en keer ik met de Saxo huiswaarts. Met gemengde gevoelens over Norg, Westervelde zag er toch idyllischer uit, moet ik die maar opnemen in mijn rijtje van toekomstige woonplaatsen.
