De NS wandeling Hierdense Poort begint
De reistijd valt mij enorm mee, het duurt nou eenmaal een uur voordat je vanuit Groningen eindelijk eens in Zwolle bent. Daar stap ik over op de sprinter naar Utrecht Centraal om er 2 haltes later in Nunspeet alweer uit te stappen. De wandeling begint pal naast het Veluwe transferium met een grote uitkijktoren. Ondanks dat ik dik 20 kilometer voor de boeg heb besluit ik de vele treden naar boven te bestijgen. Eenmaal boven valt het uitzicht mij tegen. Het is een grauwe, grijze, bewolkte dag en meer dan wat boomtoppen valt er niet te zien. Vlug weer naar beneden, waar mijn bovenbenen het toch enigszins moeilijk mee hebben. Langs het bezoekerscentrum nader ik een reusachtig houten kabouterbeeld. Ik kan het niet laten om er een foto van te maken voor mijn moeder. ‘Kijk eens wie ik tegen kwam op mijn wandeling?’ stuur ik haar. Er loopt een kabouterroute door het bos waar ik door heen loop. Een moeder met dochter struint over de kleine paadjes terwijl ik over een verhard wandelpad, redelijk recht toe, recht aan loop. Waar zijn mijn leuke wandelpaadjes?
Wandelen over het Hulshorsterzand
Ik moet eerst langs een grote rotonde, over een brug over de A28 wandelen, een wildrooster passeren en de drukke weg oversteken om mijn geliefde, kronkelende bospaden te kunnen betreden. Wel val ik meteen met mijn neus in de boter, het heideveld is enorm en het uitzicht spectaculair. Het landschap ziet er weemoedig uit, de overheersende tonen zijn grijs en donkerbruin, maar in het licht van de grauwe dag heeft het wel wat. Ik kan mij voorstellen dat het hier pas echt prachtig wandelen is in de zomer, als de heide in bloei staat. Ik bevind mij in niemandsland, al hoor ik continu een luidspreker in de verte van een of ander evenement. Ik weet dat de route mij naar het Hulshorsterzand leid, zal daar een evenement zijn? Onderweg kom ik niemand tegen, totdat ik mij ineens midden in een nieuw enorm heideveld begeef en ik moet uitwijken voor 3 mountainbikers. Eindelijk kom ik dan een bankje tegen en kan ik mijn broodjes met kaas en thee uit de thermoskan nuttigen. Een vrouw laat haar hond uit en 2 andere wandelaars passeren mij in hoog tempo. Het is half 1, ik heb het tempo er goed in. Voordat het echt fris wordt pak ik mijn spullen weer in en vervolg ik de route. Ik nader het Hulshorsterzand, eerst moet ik een hoge zandduin beklimmen voordat ik van het magnifieke uitzicht kan genieten. Het voelt alsof ik terug ben op mijn trekkershut vakantie in Otterlo van 2 maanden geleden. Alleen is deze zandvlakte veel groter en imposanter. Het zand is mul en het vergt toch enige moeite om het hoge tempo vast te houden. Slalommend verlaat ik dit prachtige natuurgebied en weer steek ik via een viaduct de A28 over om aan het tweede gedeelte van de wandeling te beginnen.
Niet mijn favoriete NS-wandeling
Laat ik het meteen maar zeggen, na het Hulshorsterzand is de wandeling vrij weinig meer aan. Asfalt voert de boventoon en ik loop geregeld naast de grote weg over fietspaden of over eenzame, lange, rechte, asfaltwegen door de weilanden. Na 12 kilometer kom ik langs kasteel Essenburgh, hé die herken ik! Daar nam mijn vriendin mij mee naar toe op een weekendje weg voor een overnachting. Vlug stuur ik haar een foto en kijk ik vervolgens wanneer de bus zou vertrekken. Het is ondertussen namelijk echt waterkoud geworden en de routebeschrijving suggereert dat ik geen bos meer ga zien. Helaas is de bus 10 minuten geleden net geweest en gaat hij pas weer over een uur. Daar ga ik niet op zitten wachten! Met de capuchon op wandel ik door, maar mijn humeur daalt met de minuut. Als het echt zachtjes begint te regenen en ik alleen nog maar over asfalt door de bebouwde kom wandel heb ik besloten dat de wandeling voor mij klaar is. Waar is een bushalte? Ineens verschijnt daar het bord ‘Harderwijk’, o ik ben er al! Maar als ik op Google Maps kijk waar het station is en hoe de routebeschrijving mij via een enorme omweg daarheen wil laten lopen typ ik ‘bushalte’ in. Tot mijn geluk bevindt er zich een bushalte dichtbij en vertrekt die bus ook al met 5 minuten. Ik besluit de wandelroute af te breken en rechtstreeks naar het station te reizen met de bus. Ik kijk op mijn kilometer teller, 18 kilometer! Het is niet de 20 kilometer van de originele route, maar nog steeds een record voor mij.
Deze NS wandeling viel mij toch wel enigszins tegen. Het eerste gedeelte is echt prachtig, maar zodra je kasteel Essenburgh verlaten hebt (en je de mogelijkheid hebt de bus terug naar Harderwijk te pakken) is de route redelijk saai in mijn ogen. Het weer zal ook niet meegeholpen hebben, maar ik ben nou eenmaal niet zo gek op rechte asfaltwegen door de weilanden.
