Met het einde in zicht werd het verleidelijk om er nog even een klein avontuur van te maken. Niet een dagje wandelen en dan weer naar huis maar twee dagen wandelen met een overnachting. Wel met een echt bed, het is tenslotte nog maart en ik heb nog geen winterkampeerspullen. Een betaalbare overnachtingsplek op de routewas nog niet zo makkelijk om te vinden, dus week ik uit naar Grolloo. Geen onderdeel van het Drenthepad, maar wel op een prima locatie om twee etappes te kunnen lopen. Ik parkeerde de auto op de welbekende parkeerplaats van het Wolvenspoor in Schoonloo en haalde de fiets van de fietsendrager. Tijd voor avontuur dag 1. Reistijd vanaf Groningen? 50 minuten. Wandeltijd? 5 uur. Genieten maar!
Volgens Google Maps is de snelste weg op de fiets naar Westerbork langs de autoweg, maar de mooiste weg gaat door het bos. Een half uurtje later parkeer ik mijn fiets bij de Jumbo in Westerbork en besluit ik een appelflap te halen. Een goed begin is het halve werk zeggen ze toch? Goed gemutst verlaat ik het dorp, via de kerk, langs een opengebroken dorpsstraat naar een onverhard pad tussen de akkers. Het zonnetje schijnt en als ik een smal bospaadje op loop ontstaat er een magisch tafereeltje voor mijn neus waar ik niet anders dan een foto van kan maken. Al snel loop ik weer in een wijds landschap en moet ik lachen als er een routepaaltje midden op een grasvlakte staat. Het is op zich wel duidelijk waar het wandelpad is op de grasvlakte, maar zonder het paaltje zou je niet weten welke kant je op moest. Dan verschijnt er in de verte ineens een oude boerderij. Oja! Deze etappe komt langs Orvelte. Maar Orvelte blijkt nog wat verder lopen te zijn. Wat hier staat is een replica van een oude boerderij uit de ijzertijd. Ik hou er even een fotoshoot a la ‘MTV Cribs’, net op tijd want ik hoor andere wandelaars aankomen en het is niet echt mijn Crib natuurlijk.
De wind trekt aan en ik hoor op een gegeven moment alleen nog maar het ruizen van de wind in mijn oren. Eventjes loop ik over een asfaltweg maar wijst een paaltje mij een weiland in. Er liggen hier en daar wat plasjes water en als mijn schoen onder water dreigt te raken zucht ik gefrustreerd. “Nee, nee nee, dit overkomt mij niet weer!” Ik besluit voor de tactiek van snelheid te gaan, des te minder tijd om nat te worden en zo bereik ik zonder natte voeten het drogere gedeelte. Een ooievaar vliegt laag over, wauw, wat een enorme vogels zijn het eigenlijk! Waar ik nog meer wauw tegen zeg zijn de speeltoestellen die zich naast mijn voorgeschreven wandelpad bevinden. Ze zijn overduidelijk voor kinderen aan gelegd, maar ik kan het niet laten er ook over te klauteren, met gevaar voor eigen leven want ik toren maar al te hoog boven de afrastering uit. Het blijkt een belevenispad te zijn voor kinderen, even verderop ligt een belevenis voor ouderen. Het dorp Orvelte! Vroeger ben ik er wel eens geweest met mijn ouders, maar als ik het dorp binnen loop herken ik eigenlijk niks. De schaapskudde is in de kooi en dat trekt enkele bezoekers, verder is het leeg in het anders zo drukke historische dorp. Voor ik het weet wandel ik het dorp alweer uit en loop ik niet veel later weer tussen de weilanden.
Enorme trekpaarden kijken mij geïnteresseerd aan maar zijn niet van plan om een aai bij mij te halen, hoe enthousiast ik ze ook roep. Misschien komt het door de wind dat ze mij niet horen, want man! Alsof ik op het strand loop bij windkracht 10, het is echt even door bikkelen zo in het open veld. Mijn oren beginnen er bijna pijn van te doen maar dan verschijnt er wat beschutting aan de rechterkant. Niet veel later mag ik het bos in en kijk ik uit op een sprookjesachtig heideveld. Het valt ineens op hoe stil het hier is, alsof de bomen de wind hardhandig buitengesloten hebben. Er is druk gekapt in dit bos maar gelukkig hebben ze de markering laten staan. Als ik op een fietspad terecht kom begint het mij te dagen, hier fietste ik vanmorgen ook! Ik had nog zo opgelet of ik geen Drenthepad markering tegenkwam, maar schijnbaar heb ik het toch echt over het hoofd gezien. Ik pak het boekje erbij, omdat mij iets bij staat dat er hier een keuzemoment is. En inderdaad, bij nat weer is het beter om de weg te volgen en het natuurgebied met de koeien links te laten liggen. Eigenwijs als ik ben loop ik toch even het begrazingshekje voorbij, maar als ik zie hoe mijn schoenen gemakkelijk wegzinken maak ik meteen rechtsomkeert. Dit gaan we niet doen! Dus loop ik een dikke kilometer over de asfaltweg waar ik vanmorgen overheen fietste richting Westerbork.
Het is even zoeken naar de alternatieve route, hij is helaas niet gemarkeerd maar al snel loop ik weer over onverharde grond langs de Elperstroom. Rechts van mij liggen de vloeivelden, waar al een goede laag water op ligt, ben ik even blij dat ik voor de omleiding gekozen heb. Het is geen extreem lange omleiding want voor ik het weet volg ik weer de markering naar het dorpje Elp. Ik vind wat zogenaamde Happy Stones, van de eerste maak ik alleen een foto, hij ziet er zo mooi uit! Maar de tweede kan ik niet laten liggen, het is alsof hij er speciaal voor mij is neer gelegd. Het is precies mijn droomhuisje, een kneuterig boerderijtje in het bos. Ik weet niet of ik hem mee mag nemen en dus kijk ik wat schichtig om mij heen, maar toch verdwijnt die in mijn zak. Deze gaat mee naar huis, als aandenken. Aan het Drenthepad maar vooral als herinnering aan mijn droom, dat huisje in het bos. Iemand anders heeft ook zijn droomhuisje gebouwd, want er staat me toch een prachtig huisje in het dorp. Het had niet misstaan op de filmset van Lord of the Rings en ook dit voelt wat ongemakkelijk, maar toch maak ik vlug een foto. Welke ik al snel in de familie app drop en op enthousiaste reacties kan rekenen. Mijn voeten beginnen wat pijn te doen maar het einde is bijna in zicht. Eerst even de drukke autoweg oversteken voor het laatste stukje van de etappe. De markering is hier al een tijdje niet meer onderhouden, gezien de vale staat van het bordje, maar het doet wat het moet doen, mij de juiste kant op wijzen. Naar de auto, want ineens herken ik het bospad waar ik op loop van die keer toen ik met Chris hier aan de wandel ging en dus is het even opletten geblazen om niet gedachteloos de markering te blijven volgen maar om op tijd af te buigen naar de parkeerplaats. Als ik op een asfaltweg beland weet ik dat ik er bijna ben en na een paar honderd meter sjok ik de Saxo tegemoet. Tijd om naar de AirBnB voor de nacht af te reizen en de voetjes even omhoog te gooien. O, nee, wacht, eerst mijn fiets in Westerbork oppikken, ik zou het bijna vergeten. En als ik dan toch bij de Jumbo ben kan ik meteen wat lekkernijen voor de avond meenemen, zoals een echt Drents biertje. Die gaat er na deze 19 kilometer vast goed in! En daarna vooral op tijd naar bed, want morgen wacht er weer een etappe. Van Schoonloo naar Kamp Westerbork, de enerlaatste etappe.. wat een gek idee.
Deze etappe kenmerkte zich door grassige paden dwars door open velden en langs akkers. Iets wat ik eerder verwacht in Groningen, maar omdat ze leidden naar mooie heideterreinen, schattige dorpjes en kronkelige bospaadjes (en het droog was) kon ik het zeker waarderen. Deze etappe krijgt van mij een wandelscore van 7.9
- Bereikbaarheid: 8/10
In principe is Westerbork en Schoonloo okè te bereiken met het openbaar vervoer, alleen gaan beiden busdiensten via station Assen. Met het openbaar vervoer tussen beiden dorpen pendelen is een reis van bijna twee uur, terwijl je er op de fiets nog geen half uur over doet. Dus pak die auto met fietsendrager en ga op pad!Je parkeert de auto heel gemakkelijk en gratis bij de Jumbo in Westerbork of op de parkeerplaats van het Wolvenspoor of ietsje verderop bij het Elpermeer. Deze laatste is eigenlijk aan te raden omdat het Drenthepad hier langs loopt, voor het Wolvenspoor moet je een stukje omlopen.
- Wandelpaden: 7.5/10
Zoals eerder gezegd heeft deze etappe opvallend veel graspaden dwars door akkers en velden heen. Best wel uniek op het Drenthepad. Verwacht niet al teveel kronkelende bospaadjes maar laat je zeker verrassen op de klinkers door het historische dorp Orvelte en geniet van het wijdse uitzicht op de rechte en lange paden.
- Dierenvriendjes: 7.5/10
Met een beetje geluk kun je de schaapskudde in Orvelte zien, de ooievaars in Elp en mooie dikke trekpaarden op weg naar Schoonloo. Wild kwam ik verder niet tegen, maar gezien de vele jachthutjes aan de randen van de akkers en velden zou je hier zeker wel een ree of hert kunnen spotten.
- Kluizenaarsgehalte: 8.5/10
Ondanks dat ik startte in Westerbork, door het toeristische dorp Orvelte kwam en het dorpje Elp mocht aanschouwen, kwam ik maar weinig andere mensen/wandelaars tegen. Ik waande mij eigenlijk best wel alleen. Het hielp vast mee dat ik op een dinsdag in maart liep in Corona tijd, maar het is zeker een etappe waar je je kluizenaarshart met een beetje goed geluk kan ophalen.
Praktische wandel informatie
Naam wandelroute: Drenthepad etappe Westerbork-Schoonloo
Wandelafstand: 19 km
Startpunt: Burgermeerster van Weezelplein in Westerbork of parkeerplaats aan de Zwatte in Schoonloo
Parkeergelegenheid: Bij de Jumbo in Westerbork of de parkeerplaats aan de Zwatte in Schoonloo
OV start- en eindpunt: bushalte Burg. van Weezelplein of bushalte rotonde Schoonloo
Horeca: In zowel Westerbork als Schoonloo is verschillende horeca aanwezig, onderweg kun je in Orvelte en Elp ook drankjes met versnaperingen halen.
Online routebeschrijving: Website wandelnet maar koop vooral het boekje van deze LAW wandelroute
