Wandelroute van het Drents Landschap
Het Drents Landschap heeft door de hele provincie verschillende wandelroutes uitgezet, veelal herkenbaar aan de paaltjes met paarse kop. Maar zowel mijn moeder als ik kunnen ons niet heugen deze paaltjes in het gebied rondom Schoonhoven te hebben gezien. Daarom gaat de telefoon in de hand mee. Het plan is om tussen de buien door te lopen en dat zorgt voor heerlijke geuren als we ons op het wandelpad begeven. Het is een en al bloesem, het bos is echt ontploft! De wandeling begint met een kleine boog om de recreatieplas Schoonhoven heen, het ligt er vredig bij. Dat is in de zomermaanden wel anders als mensen van heinde en verre (zo ook ik en mijn vriendin die vorig jaar zomer hier samen met mijn moeder en zusje gezwommen hebben) komen om lekker van het water te genieten. Het pad loopt het bos in en via een smal wandelpaadje laten we Schoonhoven achter ons. De routebeschrijving geeft als tip even van het pad af te wijken om naar een vennetje te kijken en dat doen wij uiteraard. “Het ligt vast droog, ik heb hier nog nooit water in gezien” zegt mijn moeder als we erheen lopen. Maar er ligt nu wel water in en we spotten zelfs kikkers! Als zelfs het zonnetje er nog even bij komt worden we verwend met een magisch uitzicht. Ik besluit hier mijn Happy Stone die ik een dag eerder op de Trage Tocht Echten vond, achter te laten voor een volgende gelukkige vinder.
Wandelen vanuit Hollandscheveld
We wandelen terug naar het bospaadje van de routebeschrijving en kronkelen heerlijk door het bos. Terwijl ik van de omgeving aan het genieten ben merk ik op dat mijn moeder niet meer achter mij loopt. Ze staat voorover gebogen met iets in haar hand. “Een happy stone!” glundert ze, “deze hou ik, lieveheersbeestjes brengen geluk” en ze laat hem in haar jaszak glijden. Dan staan we ineens aan de voet van een kleine afdaling, ‘dit ken ik helemaal niet’ zegt mijn moeder terwijl ze voorzichtig naar beneden schuifelt. ‘Wil je hier voor mij een foto van maken’, het is hier zo magisch. En ze heeft gelijk, wat een prachtig natuurtafereel en zonder al teveel moeite kan ik het vastleggen met mijn camera. Maar zo stijl naar beneden betekent ook weer stijl omhoog, wie had dat gedacht in Hollandscheveld, moet ik nog klimmen ook! We komen uit bij een fietspad welke we moeten oversteken en lopen dan ineens langs een heel donker dennenbos. Dat is nog eens een contrast met het felgroene bos waar we net liepen.
Verdwalen rondom Schoonhoven
Misschien was het doordat het er wat donkerder was, maar achteraf gezien lijkt het erop dat we hier de route zijn kwijt geraakt. Volgens de omschrijving passeren we 3 wijken en komen we uit op een breed bospad waar we rechtsaf moeten. Ik weet nog dat ik verbaasd was dat we al zo snel op een breed bospad uitkwamen en ik geen wijken geteld had. Maar achteraf gezien was dit misschien de eerste wijk geweest en hadden we dus nog verder rechtdoor moeten lopen. Enfin, wij sloegen bij een prachtige beukenlaan rechtsaf maar kwamen dus niet uit op een verharde weg. “We gaan gewoon rechtsaf, kijk daar loopt een verharde weg” en mijn moeder wijst recht vooruit. Ondertussen heb ik Google Maps aangezet en zie dat de verharde weg inderdaad recht voor ons ligt maar dat we daar zo niet heen kunnen. Dus slaan we bij het bankje op de T-splitsing rechtsaf en komen we uit bij een vlonder over het water.
Ondertussen is het begonnen te onweren en dus maken we dat we snel weg komen van het water. Het pad komt uit op een breder bospad en we besluiten linksaf te gaan in de richting van de verharde weg. “Misschien was dit het brede bospad, al klopt dat ook niet met de routeomschrijving. We lopen wel richting de verharde weg en zien dan wel even.” Het rommelt nog steeds maar we hebben nog geen flits gezien en dus wandelen we dapper door. Op de verharde weg uitgekomen gaan we naar links en volgens de routeomschrijving zouden we na 100 meter een smal bospaadje aan de bosrand moeten inlopen. Hoe ver is 100 meter, vraag ik mij halverwege af maar dan is het al te laat om stappen te tellen. Als we een smal bospaadje vinden aan de bosrand besluiten we daar in te gaan en de route bij punt 7 verder op te pakken. Aan het eind van het pad slaan we rechtsaf maar er komt maar geen wandelpad naar links, wel een opengesteld privé terrein met schapen en lammetjes tussen het struikgewas. We lopen het pad uit, maar dit loopt dood en dan begint de moed mij een beetje in de schoenen te zinken. WAAR moeten we heen…
Een uitdagende wandelroute
We lopen weer terug en onder de beschutting van de boom pak ik mijn telefoon er weer bij en probeer ik herkenningspunten te vinden. Weilanden in het bos, ja die heb ik wel gezien! Er loopt een wandelpad voorbij en dus gaan we daar heen. Er staat ook iets dat er een huis rechts te zien moet zijn, maar die zien we niet. “Telt die schuur ook als huis” grap ik als we bijna aan het eind van het paadje komen. Ondertussen is het begonnen te regenen en doe ik mijn capuchon op. “Laten we maar omkeren en teruglopen, dit is het ook niet.” We draaien om en lopen terug. “Weet je wat ik nu jammer vind” zegt mijn moeder. “We genieten helemaal niet meer van de omgeving, we zijn alleen maar bezig de route terug te vinden.” Ze heeft gelijk, ik ben zo gefocust om die stomme route terug te vinden dat ik bijna vergeet te genieten. Maar ik wil zo graag over deze wandelroute een blog schrijven, ik kan toch geen blog schrijven over een wandelroute die we zijn kwijt geraakt? Ik probeer van de omgeving te genieten maar kan het niet laten om nog een keer de route op mijn telefoon te checken en dan valt het kwartje. “Ik denk dat ik weet hoe we de route weer kunnen oppakken. We moeten precies dezelfde weg terug lopen zoals we hier zijn gekomen. Daar ergens”, en ik wijs naar het bos rechts van ons, “zijn we de route kwijt geraakt, daar hadden we moeten lopen. We hebben een stuk overgeslagen maar we zijn nu hier.” Mijn moeder gelooft het allemaal wel en volgt mij braaf. En dus wil het zo zijn dat we precies hetzelfde bospaadje pakken als waar we overheen gekomen zijn, terug lopen over de verharde weg en dan het laatste deel van de route probleemloos kunnen wandelen.
Het onweer heeft ons verlaten maar heeft een dikke regenbui als geschenk achter gelaten. We genieten nog even van de oeverzwaluwen die zich niks aantrekken van de regen en vol plezier over het water van Schoonhoven scheren. Wij wandelen in de regen terug naar de auto met een tevreden gevoel, we hebben de wandelroute uitgelopen!
Wel hebben dus een stuk gemist, het stuk tussen punt 5 en 10 daar hebben we een eigen interpretatie aan de route gegeven. Leer van onze fout en ga dus zeker niet na het donkere dennenbos het prachtige, lichte beukenlaantje op maar blijf rechtdoor lopen en tel je wijken!
