Trage Tocht Bakkeveen
Heel bewust heb ik niet gekozen voor deze Trage Tocht, maar het komt zeker mooi uit dat de heide vol in bloei staat op het Mandefjild. Een beetje jammer dat het een super bewolkte dag is, de paarse bloemetjes steken toch iets mooier af tegen een blauwe lucht met een zonnetje. Koud is het niet, in tegendeel, het is eindelijk een beetje te doen na die dagen met 30+ graden. De dreigende luchten schrikken vast een boel mensen af want ik wandel geheel alleen de Bakkeveensterduinen op. Dit is de eerste Trage Tocht waarop ik gesmokkeld heb, in plaats van te starten in het dorp Bakkeveen heb ik de auto geparkeerd bij het TOP. Ik had weinig zin in wandelen door de bebouwde kom en liet Maeve veel liever meteen los in het hondenlosloopgebied. Ze schoot uit de startblokken en rende als een blij ei over de kale zandvlakte. Waar eerder dit jaar nog een kleine waterplas lag, is nu alleen nog maar zand te zien. De hevige regenbuien van de dag ervoor hebben weinig mogen baten. Langzaam verlaten we de Bakkeveensterduinen en lijn ik Maeve weer aan. We gaan richting het begrazingsgebied en overal staan grote borden waarop je geattendeerd wordt dat het verplicht is om je hond aan de lijn te hebben. We schijnen ons zelfs in een laatste proefperiode te bevinden, want het Fryske Gea is aan het overwegen het gehele gebied te sluiten voor honden. Van binnen begint het meteen te borrelen, waarom kunnen mensen zich gewoon niet aan de regels houden? Ik ben blij dat ik er nu in ieder geval nog mag komen met de hond want wauw, wat een prachtig gebied wacht er op mij.
Wandelen over het Mandefjild
Eerst slingeren we over een smal, heuvelachtig pad naast de heide om er al snel dwars doorheen te lopen. Via vele klaphekjes bereiken we een donker bospad en slaat de schrik mij even om het hart. “Je neemt nu het eerste pad linksaf langs een openstaand hek”. Het eerste hek is dicht en het lijkt ook niet de bedoeling dat ik deze open maak. Het tweede klaphek wordt gebarricadeerd door een omgevallen boom en ook erna liggen verschillende bomen op het pad. Zullen het restanten van de stormen zijn? Ik klim over de boom en wil het klaphekje openen alleen gebeurd er niks. Hij is dichtgeschroefd! O nee, moet ik nou enorm gaan omlopen?
Ik besluit het wandelkaartje erbij te pakken en zie dat ik nog veel verder rechtdoor moet en ja hoor, daar is het openstaande hek, pieuw. Ik wandel een open veld op, waar verschillende heidestruiken verspreid over de grond staan. Een waar tapijt als op het Mandefjild vormen ze niet, maar dit landschap heeft ook wel wat. Op een omgevallen boomstam hou ik pauze, het duurde mij te lang voordat er een bankje verscheen. Als ik verder wandel kom ik maar liefst drie verschillende bankjes tegen, de ironie. De schaapskooi laat ik voor wat het is, ik verwacht dat de herder op pad is met zijn kudde. Toch mag ik nog twee kleine groepjes schapen aanschouwen, één druk in een weiland nabij de kooi, het andere groepje staat midden op de hei. Helaas komen we geen Konikpaarden tegen, maar dat is in Maeve haar geval misschien maar beter ook, die heeft het niet zo op paarden.
Wandelen rondom Bakkeveen
We verlaten de heide en steken de weg over in de richting van het verzetsstrijdersmonument. Het bos waarin het ligt vind ik weinig interessant en ik kijk weer uit naar de heide. Gelukkig hoef ik daarop niet lang te wachten als we dezelfde weg weer oversteken en terug op het Mandefjild belanden. Hier snoep ik van lekkere rijpe bramen, voel ik een kleine miezer op mijn blote armen om vervolgens het zonnetje te zien doorbreken. Het perfecte moment om Maeve nog even op de bloeiende hei op de foto te zetten. Als we onze weg vervolgen en ik in gedachten ben zie ik ineens vanuit mijn ooghoek iets bewegen. Een ree! Op maar een paar meter afstand van mijn wandelpad. Ook Maeve is in opperste staat van paraatheid en samen proberen we hem nog te spotten maar helaas, het heeft zijn toevlucht genomen tot een beschutte plek onder bomen. Als we terug zijn op de Bakkeveensterduinen klik ik Maeve weer los en ondanks dat we er al 10 kilometer op hebben zitten scheurt ze over het zand. Al snel krijgt ze gezelschap van twee kelpies en voor ik het weet zit ik een uur lang te praten met de eigenaresse. Ze blijkt in haar vrije tijd samen met haar twee kelpies mee te lopen met een schaapskudde en overweegt om dit beroepsmatig te gaan doen. Ondertussen vermaakt Maeve zich opperbest met haar twee nieuwe vriendinnen en ook wij raken niet uitgepraat. We voegen elkaar toe op Facebook en hebben het voornemen nog eens samen met de honden te gaan wandelen. Wat je allemaal wel niet kan beleven op een Trage Tocht!
