"Ik heb mijn auto volgeladen vol met dikke dekens"
Waar ik afgelopen zomer nog alles in een backpack wist te stoppen voor mijn Westerwoldepad avontuur, had ik nu niet eens de intentie om minimalistisch te pakken. Ik ging met de auto en daar ging ik gebruik van maken ook! Mijn kampeergear is namelijk totaal niet winter proef. Ik heb geen donzen slaapzak, de Hubba Bubba is een 3-seizoenen tent en de R-waarde van mijn slaapmatje blijft rond de 3 steken. Dus om er toch enigszins warm bij te liggen moest ik extra spullen meenemen die van ze lang zal ze leven niet in een backpack zouden passen. Zo nam ik mijn picknickkleed met aluminium onderkant mee zodat mijn slaapmatje niet pal op het tentzeil zou liggen. Uiteraard nam ik een extra deken mee om over mijn slaapzak te gooien en pakte ik mijn thermokleding met zorg in. Een zak hout mocht ook niet ontbreken want kampvuur betekent warmte en zo vulde de kofferbak zich gestaag. Het was maar goed dat Corine op het laatste moment toch met Iris kon meerijden want haar 70 liter backpack (zij wist alles wel in een backpack mee te nemen) was een uitdaging geweest.
De Kampeersquad
In mijn eentje was ik zeker niet snel gaan winterkamperen, maar met een groepje wordt het toch al snel gezelliger. Mijn groepje, ofwel ‘kampeersquad’ genoemd, ontmoette ik via Instagram (mijn self proclaimed nieuwe vrienden maak medium). Iris van Wieweetwaariris plaatste een oproepje in haar stories waarin ze vroeg wie er zin had om aan te sluiten op haar kampeerweek bij Natuurkampeerterrein Twilhaar. Dit was ergens begin van de zomer en ik dacht ‘ja dat lijkt mij leuk!’ Zo gezegd zo gedaan, ik kwam in een Whatsapp groepje terecht met allemaal andere mensen die ik al volgde op Instagram. En iemand die gewoon bij mij in de straat bleek te wonen. The odds… Lang verhaal kort, we gingen samen kamperen op de Twilhaar en dat beviel zo goed dat we meteen nieuwe plannen maakten. Marleen (mijn bijna buurvrouw) en ik waren beiden al eerder op Landgoed Mariahoeve geweest en bij de rest stond dit Natuurkampeerterrein hoog op het verlanglijstje. Met de mogelijkheid tot vuur maken bij de plek, het zelf mogen uitzoeken van je plaats en het feit dat honden van harte welkom zijn, maakte Landgoed Mariahoeve tot de perfecte kampeerbestemming voor ons als kampeersquad.
Belangrijke beslissing: waar komt ons kamp?
Als ik om half drie kom aanrijden staat de rest al op de parkeerplaats, we zijn aangemeld als groep en we mogen een plekje uitzoeken. Marleen en ik hebben al wat plekjes op het oog en we zetten meteen koers naar de plekken tussen de heggen. Helaas zijn er enkele bezet door de vrijwilligers van het Natuurkampeerterrein en de lege plekken zijn of heel modderig of toch niet helemaal naar onze zin. Maar geen ramp, er zijn nog zoveel andere potentiële plekken. Als we langs een open veld tussen de bomen lopen wordt iedereen eigenlijk meteen enthousiast, dit zou wel eens de plek kunnen zijn. Maar omdat we nog niet eens de helft van het kampeerterrein gezien hebben wandelen we door. De rest van de groep is zichtbaar onder de indruk van het terrein, het is gigantisch en er is geen mens te bekennen.
Als we weer op een leeg veld aankomen opper ik om de honden even los te laten. Want oja, vergeten te vertellen misschien, de kampeersquad bestaat niet alleen uit mensen. Bijna iedereen heeft een hond die mee gaat op buitenavonturen, dus zo ook op dit kampeeravontuur. Ik heb uiteraard Maeve mee, Iris en Myrthe hun Jack Russel Suus en Marleen haar Flatcoated Retiever Kaylo. Omdat er toch geen mens te bekennen is klikken we ze los en sjezen ze met z’n drietjes achter elkaar over het veld. Kaylo kan het niet laten meteen een duik te nemen in de vijver en ook Suus is zichtbaar geïnteresseerd maar blijft op het droge. Maeve rent zoals altijd hard in het rond en weet iedereen voor te blijven. Als Maeve met een pret hoofd mijn kant op komt gesjokt lijnen we de honden weer aan en maken we ons rondje over het natuurkampeerterrein af. We hebben eigenlijk al besloten, we gaan voor de open plek tussen de bomen achter op het terrein.
De charme van Landgoed Mariahoeve
Het hart van ons kamp is snel gekozen, de cirkel stenen ligt perfect en we zetten onze tenten ruim eromheen op. Het is vuurmeester Iris die uiteraard begint met de bouw van ons kampvuur, binnen de kortste keren hebben we vuur en schuiven we onze stoeltjes dichterbij. Deze avond ben ik de chef en worden er burgers gebakken op het vuur en gaat mijn zelfgemaakte coleslaw gretig rond. De ketel wordt gevuld met glühwein voor de liefhebbers en de satéprikkers met marshmallows worden maar al te graag uitgedeeld door Iris. Een restant uit haar kerstpakket van vorig jaar, je begrijpt, ze houdt niet van marshmallows. Wij smikkelen er maar al te graag van terwijl ook de zelfgebakken cake rondgaat en de PomBär zak bij Myrthe op schoot beland. Aan eten geen gebrek. Ondertussen duiken verschillende mensen even de tent in om de thermokleding aan te trekken en zich bij het vuur op te warmen voor de nacht. Om tien uur vinden de meeste het van ons wel welletjes, je moet tenslotte de slaapzak in voordat je het echt fris begint te krijgen. We lopen gezamenlijk met de honden naar het toiletgebouw voor de laatste ronde en duiken dan ieders onze eigen tent in. Hopelijk is het een ‘slaap lekker’.
Winterkamperen en haar perikelen
Het lijkt mij zo leuk (en warm) als Maeve bij mij in de slaapzak komt liggen. Maar Maeve kiest meteen mijn hoofdkussen uit als haar slaapplek en krult zich op terwijl ik mij uit mijn jas wurm en mijn slaapbroek over mijn thermolegging trek. Ik gebaar haar dat ze een andere plek moet zoeken en die vindt ze, aan mijn voeteneind. Ik kruip in mijn slaapzak terwijl ik probeer Maeve de ruimte te gunnen, maar zo kan ik niet slapen. Maeve begrijpt de hint en ploft met een diepe zucht op haar eigen kussen neer. Ik kruip helemaal weg in de slaapzak met mijn muts op mijn hoofd en probeer in slaap te komen. Maar mijn voeten zijn ijskoud en ik kan niet stoppen met mijzelf afvragen hoe koud het vannacht zal zijn. Toch weet ik uiteindelijk in slaap te vallen maar word gedurende de nacht toch geregeld wakker waarin ik check of Maeve het niet te koud heeft en probeer mijn voeten warm te wrijven tegen mijn been. Het werkt niet. Maeve daarentegen lijkt nergens last van te hebben en slaapt rustig de hele nacht door.
Ik word rond 6 uur wakker door een geluid net buiten mijn tent, ik lig stokstijf stil, wat is dat! Het is geen vogel, het geluid van een egel is heel anders, maar wat blijft er dan over? De tent open ritsen gaat mij te ver, veel te koud. Het geluid verstomt en ik probeer nog wat slaap te pakken. Het is 8 uur als ik weer wakker word, in de app lees ik dat Suus drie keer heeft overgegeven in de tent en dat Iris zich excuseert als mensen wakker zijn geworden door haar. Dat heb ik even helemaal gemist. Wat een horrornacht moeten zij hebben gehad, dan valt die van mij wel mee. Ik trek mijn schoenen aan en kruip in pyjama outfit uit de tent, waar ik snel mijn jas over aan trek. Meteen zetten Maeve en ik koers naar het toiletgebouw, daar komen we andere mensen tegen. Er zijn toch anderen op de camping! Terug in het kamp maak ik Maeve vast aan de grondpin en pak mijn kookstelletje om een kop koffie te maken. Langzaam verschijnt de rest van de groep. Marleen bleek al een grote ronde met Kaylo gelopen te hebben en voegt zich bij het koffiemoment. Iris en Myrthe springen eerst onder de douche wat ik heel goed begrijp na een kotsende hond in de tent. Corine komt goed gemutst de tent uit en brengt ook haar kookspullen. Bij het ontbijt is het ieder voor zich, maar toch eten en drinken we praktisch allemaal hetzelfde. Havermout met een kop koffie. Opwarmen maar!
Als WandelMaara mee is weet je het wel
Het dagprogramma is voor iedereen anders. Marleen heeft een familiedag en vertrekt na het ontbijt naar haar ouders in de buurt om s’ avonds weer bij het kampvuur aan te sluiten. Corine heeft last van een hielspoor en besluit de hangmat op te hangen en zich terug te trekken met een tijdschrift. Dus neem ik Iris en Myrthe mee op sleeptouw op mijn Knopenrondje Drouwenerveld. We geven er een eigen draai aan omdat ik even vergeet op te letten en daardoor een markering mis. Gelukkig is het bekend terrein voor mij en is het een geluk bij een ongeluk want we wandelen nog sneller het losloopgebied in. Suus en Maeve gaan verrassend goed samen (ik had verwacht dat Suus Maeve kneiter irritant zou vinden namelijk) en ze zijn echt als team op pad. Op het eind wijken we nogmaals van de route af om een bezoekje te brengen aan Natuurkampeerterrein Borger. Onze potentiële volgende kampeerspot. De vuurhut kan de goedkeuring wegdragen van Iris en dan weet je het al, hier gaan we zeker een keer kamperen. Met al deze omleidingen maken we uiteindelijk een wandeling van dik 10 kilometer en rijden we met een knorrende maag terug naar Landgoed Mariahoeve. Tijd voor broodjes knakworst en soep!
Kamperen met je hond
Als we aankomen in ons kamp verwelkomen we een nieuw ‘lid’ van de groep, de vriendin van Corine. Doordat haar weekendplannen last minute niet doorgingen besloot ze een nachtje te komen kamperen. Ze is opslag verliefd als ze Maeve ziet en ondanks haar allergie kan ze het niet laten tijd door te brengen met haar. Klaarblijkelijk schets ik een heel verkeerd beeld van Maeve op mijn Instagram. Al bij het eerste kampvuur kreeg ik te horen dat Myrthe haar stiekem ‘Mental Maeve”noemde. “Ik dacht echt dat het een losgeslagen projectiel was, maar ze is vet braaf en luistert heel goed!” Mental Maeve, die houden we erin! Maeve gedraagt zich best wel voorbeeldig op deze kampeertrip, het is haar eerste keer met andere mensen en honden maar dat zou je niet zeggen. Alleen haar waaksheid als het donker wordt irriteert mij wat, ze hoeft maar iets te horen of denken te zien en ze start met een binnensmondse blaf die uitmondt in een schelle blaf in het wilde weg. Gelukkig doet Suus niet mee en blijft Maeve er ook niet te lang in hangen. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen, dit is ook de eerste keer winterkamperen voor haar.
Genieten op Natuurkampeerterrein Landgoed Mariahoeve
De rest van de dag staat in het teken van koken en eten. Myrthe had een soeppakket bij de Albert Heijn gered dus hangt er een pot boven het vuur met een groene preisoep te pruttelen. ‘Wat voor heksenbrouwsel is dat?’ vraagt mijn moeder als ik haar een foto doorstuur. De soep is ons voorafje, als hoofdgerecht hebben we pompoenrisotto met geitenkaas en we sluiten af met verse wafels en slagroom. Ik zei toch dat winterkamperen met een groep veel leuker is! Ondertussen bereikt ons het nieuws dat Marleen vanavond niet meer zal aansluiten en ze de volgende ochtend haar spullen komt ophalen. De glühwein vloeit rijkelijk en met bomvolle magen kruipen we voor een laatste keer de tent in. Ditmaal heb ik mijn waterfles gevuld met heet water als wijze van kruik en ik val zowaar met warme voeten in slaap. Toch word ik nog een paar keer wakker en merk ik dat mijn voeten weer steenkoud zijn. Hier moet ik echt iets op gaan vinden, want met merino wollen sokken en een kruik alleen red ik het dus niet.
Desondanks slaap ik een stuk beter dan de eerste nacht en word ik een soort van fris en fruitig wakker om 7 uur. Meteen check ik buienradar om te zien hoe laat de regen komt, want dat het gaat regenen staat vast. Om half negen start de eerste bui en en ik sla aan het rekenen. Tijdens het Westerwoldepad had ik gemiddeld 1.5 uur nodig om klaar te zijn voor vertrek. Nu hoeft er natuurlijk niks perfect in een rugtas gepropt te worden, maar ik zou wel graag de tent zo droog mogelijk mee naar huis nemen. Ik besluit zo stil als ik kan te beginnen met inpakken, wat nog best een opgave is met ook een hond in de tent. Als het 8 uur is vind ik het acceptabel om de auto naar de plek te rijden om alles in te laden. De rest is ondertussen ook wakker en rijdt de auto naar de tent. Buienradar laat zien dat de bui langzaam verschuift naar een later tijdstip maar we zijn allemaal maar al te blij dat we tent semi droog hebben kunnen inpakken. Ook Marleen heeft haar tent droog weten in te pakken en schuift gezellig aan bij het ontbijt. Ontbijten doen we deze ochtend onder de overkapping van de WifiWoods. Corine weet zelfs de knop voor de sfeerverlichting te vinden en zo sluiten we het winterkampeerweekend in stijl af. Een nieuwe datum is dezelfde middag nog gepland, het laatste weekend van maart. Dan mogen we nog vuur bij de plaats maken op Natuurkampeerterrein Borger. Ik heb er nu al zin in!
