Kanoën met je hond

Is jouw hond ook je trouwe metgezel tijdens je buitenavonturen? Heerlijk samen wandelen, op pad met de backpack, kamperen in een tent. Waarom niet ook samen avonturen op het water beleven? Dat is wat ik in ieder geval dacht toen ik erachter kwam dat er zoiets bestond als kanoën met je hond. Onder begeleiding maakten wij afgelopen mei onze eerste tocht samen over de Westerwoldsche Aa. Hoe dat er precies aan toe ging vertel ik je graag.

---

DazzlingDinky

Een vriendin vertelde over kanoën in Westerwolde met haar hond onder begeleiding. “Moet je maar even googlen.” ‘Kanoën hond Westerwolde’ typte ik in en daar verscheen de website ‘DazzlingDinky’. ‘Wat een vreemde naam’ dacht ik. Maar inderdaad, je kon onder begeleiding een beginnerstocht maken, al vanaf 1 persoon. Perfect. Wat iets minder perfect was, was mijn timing. Want begin september betekende het einde van het kanoseizoen. Volgend jaar beter. En beter werd het zeker want begin dit jaar legde ik een datum vast. Vrijdag 12 mei om 11 uur, een privétocht voor maar €25. Dat is nog eens een leuk bedrag om het te proberen. Want ik was wel enthousiast, maar zou Maeve dat ook zijn?

Kanoën met je hond, leuk idee baas

Om 11 uur kom ik het haventje van Wedderveer binnen gereden, de kano’s liggen al klaar en Charlotte heeft haar wetsuit al aan. Zij gaat namelijk mee het water in om ons met kano en al rustig het water in te duwen. Geen moeilijk gedoe vanaf een steiger, maar gewoon vanaf het droge de kano in. Nadat we op het droge ook geoefend hebben met in de kano zitten natuurlijk. Maeve is zichtbaar geïnteresseerd in de kano, maar als ik erin ga zitten blijft ze mij op een afstandje vreemd aankijken. Ze wil wel in de buurt komen, maar erin springen doet ze niet. ‘Op’ zeg ik als ik op de rand van de kano klop. Voorzichtig plaatst ze haar voorpootjes op de rand maar blijft daar piepend staan. Ze snapt wel dat ze meer moet doen dan wat ze nu doet, maar ze weet niet zo goed wat en hoe. ‘Ik denk dat we haar erin moeten tillen’. Dat is ook precies de reden dat honden verplicht zijn een tuigje te dragen, niet alleen til je ze zo makkelijk in de kano, je vist ze eventueel ook makkelijker uit het water. Maar daarover meer. Met hulp van Charlotte tillen we Maeve in de kano. Met enigszins trillende beentjes kijkt ze mij met grote ogen aan. Het liefst wil ze zo snel mogelijk dit rare vaartuig verlaten. ‘Rustig maar Maeve, goed zo, ga eens zit.’ Zachtjes praat ik tegen haar, terwijl ik haar rustig aai. Ze draait zich voorzichtig om en gaat pal tegen mij aanzitten. O god, wordt dit wel wat? “Voorkom dat ze er nu uit springt, anders doet ze dat straks misschien ook in het water.” Stevig hou ik haar vast aan haar tuigje terwijl ze ietsje ontspant. “Mag ze er weer uit?” Charlotte knikt en Maeve weet zonder problemen de uitgang van de kano te vinden. Hmm, ik ben er ineens niet zo zeker meer van of Maeve wel in de kano blijft zitten….

Beginnerskanotocht

Als baasje ben je verplicht een zwemvest te dragen en je hond een tuigje. Voor je eventuele kostbare spullen heeft Charlotte een waterdichte zak te leen. Wel zo handig voor mijn autosleutels en mijn telefoon. Want ik wil natuurlijk ook foto’s maken van ons avontuur! Samen tillen we de kano naar de instapplek en neem ik plaats. Maeve tillen we er weer samen in, want uit zichzelf erin springen ziet ze duidelijk niet zitten. “Hou haar maar goed vast, want dit stuk vinden de meeste honden eng.” Met veel herrie doordat de kano over de stenen schuurt, duwt ze ons van de verharde stenen het water in. Ik dacht Maeve goed vast te hebben maar als een ware houdini weet ze zich uit mijn greep te wurmen en verlaat ze de kano. Half in het water, half op de stenen. “Sorry.” stamel ik maar Charlotte tilt Maeve zonder problemen terug in de kano en geeft ons een flinke duw en reikt mij de peddel aan. “Doe eerst maar even niks, kijk even hoe ze reageert. Ik blijf stokstijf stil zitten en staar lichtelijk nerveus naar Maeve. O god, waar ben ik aan begonnen. Ik zie hoe Maeve de hele situatie in zich opneemt. Ineens zijn we omgeven door water en is ze duidelijk niet zeker of ze hier nou wel of niet uit kan. Zachtjes blijf ik haar met mijn stem belonen en hoop ik van harte dat ze niet gaat springen. Want dan liggen we denk ik beiden in het water. Voorzichtig laat ik de peddel in het water zakken en geïnteresseerd kijkt Maeve naar dat rare blauwe ding. Rustig peddelen we door het haventje terwijl Maeve voorin de kano staat. “Goed zo, het gaat goed! Ik kom ook het water in. Even opletten want ook dit vinden de meeste honden raar”. Terwijl Charlotte in haar eigen kano stapt zie ik Maeve inderdaad verbaasd haar kant op kijken. ‘Please, please, blijf staan, geen rare dingen doen.’ Ik stuur wat weg van Charlotte om te voorkomen dat ze eventueel het idee krijgt om over te springen en dan begint de tocht!

Kanoën met je hond over de Westerwoldsche Aa

De beginnerstocht gaat over de rustige, brede Westerwoldsche Aa. Hier geen spannende dingen als vistrappen, sluizen of stroomversnellingen. Wel prachtige uitzichten, watervogels en zelfs een ijsvogel die voor onze neus over het water scheert. Ik vind het bijzonder om eindelijk eens op het water te zijn naast de bekende wandelpaden. Zowel tijdens het Westerwoldepad als het Noaberpad heb ik geregeld verlekkerd naar het water gekeken. ‘Wat zou het mooi zijn om daar over te mogen kanoën’ en vandaag doe ik dat gewoon! Met Maeve! Als een kleine kapitein staat ze voor in de kano. Ik snap ook wel waarom ze niet gaat liggen, want dan zou ze al het moois missen! Volgens mij zou haar hoofd helemaal niet boven de rand van de kano uitkomen. Langzaam ebt mijn angst weg dat ze uit de kano zal springen en kan ook ik meer genieten van ons avontuur. We praten over mijn ervaringen op het Westerwoldepad, het hebben van een hond en meer. Echt snel gaan we niet, maar dat ligt aan mij. Langzaam begin ik mijn armen wat te voelen en stel ik de onvermijdelijke vraag, ‘waar keren jullie gemiddeld om?’ Want wat je heen peddelt, moet je ook weer terug peddelen, die opmerking heb ik wel goed onthouden. “Eigenlijk nog een stukje verder, we kunnen bij het gemeentehuis mooi keren.” Helemaal prima. Echt veel verder is dat niet en we rusten in de kano even uit. “Met honden die helemaal op hun gemak zijn gaan we nog een stuk verder, maar dan had ze nu al wel moeten liggen in de kano.” vertelt Charlotte. Maeve heeft nog geen seconde gelegen en alleen gezeten als ik het haar vroeg. Niet zozeer van de spanning, maar gewoon om alles te kunnen zien en ervaren. “Ze vindt het nu nog leuk, dus om het een positieve ervaring te maken kunnen we nu inderdaad beter terug kanoën”.

Kanoën met je hond bij DazzlingDinky, doen!

Saai is het zeker niet om dezelfde weg terug te kanoën. We hebben prachtig weer, het is zelfs best wel warm en omdat ik nu compleet ontspannen ben zie ik veel meer dingen dan op de heenweg. Precies 1.5 uur na vertrek varen we het haventje van Weddeveer weer binnen. Eerst stapt Charlotte uit, zodat ze ons veilig de kade weer op kan trekken. De riem ligt los op de bodem van de kano, want ik weet zeker dat Maeve zich zo snel mogelijk uit de voeten zal proberen te maken. En inderdaad, zodra ze land in zicht heeft wurmt ze zich uit de kano en doet zich tegoed aan enkele grassprieten. Toch best wel spannend dat kanoën!

Al met al was het een geweldige eerste ervaring met kanoën met Maeve. Eenmaal op het water bleef ze keurig in de kano staan en zag je haar zichtbaar genieten van het uitzicht. Spannend vond ze het wel en als ik dit vaker zou willen doen, zal ik toch echt moeten gaan oefenen met het in- en uitstappen. Zeker ook omdat de meer gevorderde tocht over de Ruiten Aa start vanaf een steiger en Charlotte ons daar niet vanuit het water kan helpen bij het instappen. Die tocht blijft nog even op het verlanglijstje staan. Eerst gaan we lekker nagenieten van dit avontuur.

---